Η Ήπειρος - μας λένε= πρέπει να στηριχτεί στα ποιοτικά της προϊόντα! Σωστά. Αλλά χρειάζονται δύο προϋποθέσεις για αυτό: Η πρώτη να μπορεί να τα αγοράσει ο καταναλωτής. Η δεύτερη να μπορεί η Πολιτεία και οι ίδιοι οι παραγωγοί να προστατεύσουν το προϊόν τους. Την πρώτη προϋπόθεση ας την αφήσουμε στις ... καλές προθέσεις κράτους και εργοδοτών. Για τη δεύτερη όμως δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Και να ένα παράδειγμα με το πεπόνι Κόνιτσας, ένα από τα πιο επώνυμα αγροτικά προϊόντα του τόπου. Η Εικόνα από το περασμένο Σάββατο στη Λαϊκή της Αγίας Μαρίνας και σε τρία μανάβικα. Στη Λαϊκή το πεπόνι Κόνιτσας (με σφραγίδα) πωλούνταν 1,80 ευρώ το κιλό. Σε Μανάβικο κεντρικής οδού της πόλης το πεπόνι Κόνιτσας πωλούνταν 1,75, σε ένα άλλο με 1, 55 ευρώ το κιλό (επίσης με σφραγίδα) και σε ένα τρίτο με 1,35, με τη διαφορά ότι η πινακίδα έγραφε "πεπόνι Κόνιτσας", αλλά το πεπόνι έφερε σφραγίδα από άλλη περιοχή του νομού!!! Να κάνουμε τώρα την αποτίμηση:
- Ο παραγωγός πουλάει ακριβότερα από τα μανάβικα- άρα ψάχνει ευκαιρία για περισσότερα κέρδη που όμως θα είναι πρόσκαιρα, γιατί αργά ή γρήγορα θα στείλει τον καταναλωτή σε σούπερ μάρκετ ή σε μανάβικο της γειτονιάς.
- Οι αρμόδιες υπηρεσίες, οι ίδιοι οι παραγωγοί, οι αγροτικοί φορείς, "δεν ακούνε, δεν βλέπουν" για την εξαπάτηση καταναλωτών και παραγωγών όταν επιτρέπουν την παραπληροφόρηση, πότε με το "τ" (τύπο) δηλαδή Κόνιτσας και πότε χωρίς καν αυτή τη μικρή "διαφορά".
Η απαξίωση του τοπικού αυτού προϊόντος χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε και για αυτό έμειναν ελάχιστοι παραγωγοί στον κάμπο της Κόνιτσας. Στο τέλος θα μείνουν τα ωραία λόγια και οι αναμνήσεις για το "κάποτε" νόστιμο και μοναδικό πεπόνι, όπως το ίδιο συμβαίνει και για άλλα τοπικά προϊόντα, για τα οποία θα επανέλθουμε.
