H "Κιβωτός" ταξιδεύει προς άλλα μέρη!..

Σε δέκα περίπου ημέρες η "Κιβωτός" βάζει οριστικά λουκέτο στις δομές Πωγωνίου και Κόνιτσας. Είναι τα ... απόνερα των όσων έγιναν ή καταλογίζουν στον ιδρυτή της π. Αντώνιο. Δεν θα αναλύσουμε, ούτε θα εξετάσουμε τι από όσα έχουν καταγγελθεί σε βάρος του στέκουν. Όμως όσοι ήταν επικριτικοί για τις σκέψεις του να κατευθύνει τα παιδιά σε αγροτικές δραστηριότητες - για αυτό και επιλέχθηκε η Πωγωνιανή- θα έπρεπε να σκεφτούν καλύτερα. Θα έχει ενδιαφέρον να ενημέρωνε κάποιος αρμόδιος ή και μη με τι ασχολούνται πρώην τρόφιμοι των δομών. Γιατί ναι μεν μπορεί ένας μικρός αριθμός αποφοίτων να παρακολουθεί ή να έχει αποφοιτήσει από Πανεπιστήμια, υπάρχει όμως και ένας άλλος αριθμός παιδιών που  στράφηκε σε δουλειές του "ποδαριού" κατά τη λαϊκή έκφραση και μια αγροτική εργασία θα ήταν πολύ καλύτερη, αν δεν καιγόταν μαζί με "τα ξερά και τα χλωρά". 

Από το κλείσιμο της "Κιβωτού" χάνονται θέσεις εργασίας, υποβαθμίζονται ή και κλείνουν σχολικές μονάδες, παραδίνονται στην εγκατάλειψη οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούσε η "Κιβωτός" για την ανακαίνιση των οποίων ξοδεύτηκαν αρκετά χρήματα και όχι όλα από ιδιώτες. Είναι πράγματα που έπρεπε να είχαν απασχολήσει τους δύο δήμους, οι οποίοι δεν φαίνεται να έχουν αντιδράσει για το κλείσιμο των δύο δομών, εκτός και αν κάτι μας διαφεύγει. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να έβγαινε κάποιος αρμόδιος- έστω και χωρίς αρμοδιότητα- να ενημέρωνε για ποιό λόγο κλείνουν οι δομές Πωγωνιανής και Κόνιτσας, σε αντίθεση με άλλες που λειτουργούν και θα λειτουργήσουν κανονικά.  

Δεκαπενταύγουστος: Η Κοίμηση- γιορτή της Θεοτόκου...

Δεκαπενταύγουστος: Όταν η Κοίμηση γίνεται γιορτή

 (Απόσπσσμα από orthodoxtimes.gr}

Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Με ύμνους και τιμές, με δόξα και χαρά, εορτάζει η Εκκλησία μας την ένδοξη Κοίμησή της, μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης.

Στην Ελλάδα, ειδικότερα, οι Ορθόδοξοι Έλληνες αποτινάσσουν ό,τι ζοφώδες, «ενδύονται» το φως, την αγάπη, την αισιοδοξία και γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, που εύστοχα πήρε την ονομασία «το Πάσχα του καλοκαιριού», με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο. Κατά μυριάδες προσκυνούν με βαθύτατη ευλάβεια τις άγιες εικόνες της, ζητούν τις πρεσβείες της, εναποθέτουν σε Αυτήν τις ελπίδες τους, προσεύχονται, υμνούν και χαίρουν. Διότι η Κοίμησή Της δεν είναι πένθιμο γεγονός, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».

«Ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος. Ο θάνατος ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία. Ο θάνατος δεν είναι πλέον ρήξη, αλλά ένωση. Δεν είναι λύπη, αλλά χαρά. Δεν είναι ήττα, αλλά νίκη. Αυτά είναι όσα εορτάζουμε την ημέρα της Κοιμήσεως της Παναγίας Παρθένου, καθώς τα προεικονίζουμε, τα προγευόμαστε και τα απολαμβάνουμε από τώρα, στην αυγή της μυστικής και αιώνιας Ημέρας», κατά τον πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο Σμέμαν, που συγκαταλέγεται στις μεγάλες μορφές της Θεολογίας του 20ού αι.

Η μορφή Της λατρεύεται από τον ευσεβή λαό μας, που νιώθει την Παναγία ως μητέρα όλων των ανθρώπων, ως μεσίτρια προς τον Μονογενή της Υιό και Λόγο του Θεού, ως συμπαραστάτισσα σε κάθε δύσκολη στιγμή της επίγειας ζωής.

Εκκλησιαστική παράδοση

Για την Κοίμηση της Θεοτόκου δεν υπάρχουν πληροφορίες από την Καινή Διαθήκη. Γι’ αυτήν μαθαίνουμε από τις διηγήσεις σημαντικών εκκλησιαστικών ανδρών, όπως των Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, Μόδεστου Ιεροσολύμων, Ανδρέα Κρήτης, Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως, Ιωάννη Δαμασκηνού κ.ά., καθώς και από τα σχετικά τροπάρια της εκκλησιαστικής υμνολογίας. Στα κείμενα αυτά διασώζεται η «αρχαία και αληθεστάτη» παράδοση της Εκκλησίας γι’ αυτό το Θεομητορικό γεγονός.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, εκοιμήθη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου διέμενε η μητέρα του Θεανθρώπου. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν.

Η αγάπη και η μνημόνευση της Εκκλησίας δεν επικεντρώνονται στο ιστορικό και πραγματικό πλαίσιο ούτε στην ημερομηνία και στον τόπο όπου η Μητέρα όλων των μητέρων ολοκλήρωσε την επίγεια ζωή της. Αντ’ αυτού, η Εκκλησία εισέρχεται στην ουσία και στο νόημα του θανάτου Της, μνημονεύοντας τον θάνατο Αυτής που ο Υιός της, σύμφωνα με την χριστιανική πίστη, κατέβαλε τον θάνατο, ανέστη εκ νεκρών, και υποσχέθηκε την τελική ανάσταση και τη νίκη της αθάνατης ζωής.

Στην Κοίμηση, αποκαλύπτεται όλο το χαρμόσυνο μυστήριο αυτού του θανάτου και γίνεται χαρά, επειδή η Παρθένος Μαρία είναι μία από μας. Ο ίδιος ο θάνατος γίνεται ζωή θριαμβεύουσα. Έτσι στη γιορτή δεν υπάρχει ούτε λύπη, ούτε νεκρώσιμα μοιρολόγια, ούτε στενοχώρια, αλλά μόνο φως και ζωή.

Υμνογραφία

Η εκκλησιαστική υμνογραφία είναι πολύ πλούσια στον χαρακτηρισμό της Παναγίας, αλλά και γεμάτη από επαίνους και ύμνους προς το πρόσωπό Της.

Το μεγαλύτερο όμως εγκώμιο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ο Ακάθιστος Ύμνος, η απογείωση της υμνολογίας στο πρόσωπο της Θεοτόκου, καθώς ιστορεί με ποιητικό και λυρικό τρόπο όλο αυτό το σχέδιο της σωτηρίας.

Προσωνυμίες

Οι προσωνυμίες της Παναγίας πλείστες όσες: η Μαριάμ έφερε στον κόσμο τον Σωτήρα των ανθρώπων, εξ ου η προσωνυμία της ως Παναγία αλλά και ως Θεοτόκος.

Όμως, υπάρχει και μια πληθώρα «Θεοτοκονυμίων», όπως λέγονται, ανάλογα με τις ιδιότητες ή τα χαρίσματά της, από τον τόπο ή τον τρόπο που βρέθηκε εικόνα Της ή βρίσκεται ο ναός Της, από την τεχνοτροπία του ναού Της, από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεώς Της, από την παλαιότητα της εικόνας Της, από την ομορφιά και το κάλλος Της, από τα εγκώμιά της, από τον χρόνο που γιορτάζει η εκκλησία Της κ.λπ.

ορτάζεται κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Νέο Ημερολόγιο σήμερα, 15 Αυγούστου, και στις 28 Αυγούστου σύμφωνα με το Παλαιό (Παλαιoημερολογίτες).

Στις λοιπές ορθόδοξες και καθολικές χώρες του κόσμου, η Κοίμησή Της τιμάται με λιγότερο εμφατικό τρόπο, στις περισσότερες από τις οποίες ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία, όπως και στην Ελλάδα.

Μάλιστα, οι προτεσταντικές ομολογίες θεωρ τούνην Κοίμηση της Θεοτόκου δευτερεύουσα εορτή, επειδή δεν βασίζεται σε βιβλικές αναφορές.

Η διαφορά αυτή φαίνεται ανάγλυφα στη Γερμανία, όπου ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία μόνο στα καθολικά κρατίδια του Ζάαρλαντ και της Βαυαρίας.

 https://www.orthodoxtimes.gr/dekapentavgoustos-otan-i-koimisi-ginetai-giorti/

Δορυφορική αποτύπωση της καταστροφής στην Πρέβεζα

 

Αυτή είναι η εικόνα από το δορυφόρο για την έκταση της τελευταίας πυρκαγιάς στο νομό Πρέβεζας...

Χάθηκε το μέτρο και η ευσέβεια!

 

"Το κοινό, που κατέκλυσε το χώρο της Μονής, παρακολούθησε με δέος και βαθιά συγκίνηση μια παράσταση που δεν ήταν απλώς μουσική: ήταν προσευχή, φόρος τιμής, ένας ψίθυρος προς τα παλιά και μια υπόσχεση για το μέλλον. Οι ήχοι του λαούτου, του κλαρίνου και της ανθρώπινης φωνής, ταξίδεψαν ανάμεσα στα πέτρινα μονοπάτια της Ι.Μ. Βελλάς, κουβαλώντας το βάρος και το φως της ηπειρώτικης ψυχής.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Μάξιμος με λόγο βαθύ μίλησε για μία βραδιά μνημόσυνο, όχι στο θάνατο αλλά στη ζωή που έδωσε ο Πετρολούκας στη μουσική, περνώντας τη στις νέες γενιές".  

 Πρόκειται για απόσπασμα ανακοίνωσης του Δήμου Πωγωνίου, η οποία δεν γνωρίζουμε αν έχει την έγκριση του Μητροπολίτη, καθώς είναι "βαρύ και ασήκωτο" θρησκευτικά να ταυτίζει μια μουσική εκδήλωση με την προσευχή του κάθε πιστού και ειδικά την νηστίσιμη περίοδο του Δεκαπενταύγουστου.

27 εστίες πυρκαγιών σε ένα διήμερο στην Πρέβεζα!

 Η τοποθέτηση του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος, στη σημερινή συνέντευξη Τύπου για τις πυρκαγιές στην Πρέβεζα, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη δράση εμπρηστών που κατέστρεψαν σπίτια, στάβλους, έκαψαν ζώα... Το διήμερο 11 και 12 Αυγούστου, ανέφερε είχαμε τη μεν Δευτέρα 9 εστίες και την Τρίτη 18 νέες εστίες έναρξης πυρκαγιών!

 Ήδη έχει επιληφθεί το Ανακριτικό Τμήμα της Πυροσβεστικής για τον εντοπισμό πιθανών εμπρηστών, χωρίς όμως να αλλάζει η τραγική κατάσταση των πληγέντων. Οι πυρκαγιές στην Πρέβεζα, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας ζωνών πυροπροστασίας και τον καθαρισμό των οικοπέδων.

 

Έχουν όλοι το μερίδιό τους...

 Οι μέρες περνούν, τα καλαμπόκια ξεραίνονται στον κάμπο της Λαψίστας από την έλλειψη νερού. Ούτε ο καιρός ήταν τελικά σύμμαχος των καλλιεργητών, καθώς δεν έπεσε σταγόνα νερού το τελευταίο σχεδόν δίμηνο. Οι καλλιεργητές διαμαρτύρονται, οι ευθύνες αναζητούνται, ακόμη όμως και αν βρεθούν οι ζημιές δεν πρόκειται να αποκατασταθούν. Είναι μια περίπτωση που σχεδόν όλοι έχουν δίκιο, ταυτόχρονα όμως και άδικο: Ο Δήμος Ιωαννιτών (με τη ΔΕΥΑΙ) σωστά μεν λέει ότι δεν προβλεπόταν η άρδευση με τα νερά του Βιολογικού. Επί χρόνια όμως αυτό γίνονταν και αν από πέρυσι στελνόταν μήνυμα, τότε ίσως είχαν παρθεί άλλα μέτρα. Οι καλλιεργητές είχαν επαναπαυτεί στο μέχρι πέρυσι καθεστώς και δεν φρόντιζαν με τον ΤΟΕΒ να αποκαταστήσουν το παλιό δίκτυο. Η Περιφέρεια σωστά επίσης δηλώνει αναρμόδια για το ζήτημα που έχει προκύψει, όταν όμως συνήθισε τους αγρότες άλλων περιοχών να αναλαμβάνει ευθύνες και έργα που ανήκουν στους ΤΟΕΒ, έχει δημιουργήσει απαιτήσεις από τις οποίες δεν μπορεί τώρα να απεγκλωβιστεί.

Να μην αλλοιωθεί η διαδρομή προς το Στόμιο

 Αν και από την Περιφέρεια δεν έχει γίνει σαφές τι σχεδιάζει για τη βελτίωση της πρόσβασης προς την Ιερά Μονή Στομίου της Κόνιτσας, δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κάποιος με τα όσα αναφέρει ο Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων, για την προστασία που πρέπει να έχει η περιοχή, όπως και για τη διατήρηση της διαδρομής που ακολουθούσε ο Άγιος Παϊσιος, γιατί τελικά αυτή είναι που δίνει το κάτι διαφορετικό στον επισκέπτη- προσκυνητή. Ας μη χαλάσει η γραφικότητα (και η αξία του προσκυνήματος) προς όφελος του μαζικού προσκυνηματικού τουρισμού.

Το πεπόνι Κόνιτσας και το μέλλον για τα ποιοτικά προϊόντα

Η Ήπειρος - μας λένε= πρέπει να στηριχτεί στα ποιοτικά της προϊόντα! Σωστά. Αλλά χρειάζονται δύο προϋποθέσεις για αυτό: Η πρώτη να μπορεί να τα αγοράσει ο καταναλωτής. Η δεύτερη να μπορεί η Πολιτεία και οι ίδιοι οι παραγωγοί να προστατεύσουν το προϊόν τους. Την πρώτη προϋπόθεση ας την αφήσουμε στις ... καλές προθέσεις κράτους και εργοδοτών. Για τη δεύτερη όμως δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Και να ένα παράδειγμα με το πεπόνι Κόνιτσας,  ένα από τα πιο επώνυμα αγροτικά προϊόντα του τόπου. Η Εικόνα από   το περασμένο Σάββατο στη Λαϊκή της Αγίας Μαρίνας και σε τρία μανάβικα. Στη Λαϊκή το πεπόνι Κόνιτσας (με σφραγίδα) πωλούνταν 1,80 ευρώ το κιλό. Σε Μανάβικο κεντρικής οδού της πόλης το πεπόνι Κόνιτσας πωλούνταν 1,75, σε ένα άλλο με 1, 55 ευρώ το κιλό (επίσης με σφραγίδα) και σε ένα τρίτο με 1,35, με τη διαφορά ότι η πινακίδα έγραφε "πεπόνι Κόνιτσας", αλλά το πεπόνι έφερε σφραγίδα από άλλη περιοχή του νομού!!! 

Να κάνουμε τώρα την αποτίμηση: 

• Ο παραγωγός πουλάει ακριβότερα από τα μανάβικα- άρα ψάχνει ευκαιρία για περισσότερα κέρδη που όμως θα είναι πρόσκαιρα, γιατί αργά ή γρήγορα θα στείλει τον καταναλωτή σε σούπερ μάρκετ ή σε μανάβικο της γειτονιάς. 
• Οι αρμόδιες υπηρεσίες, οι ίδιοι οι παραγωγοί, οι αγροτικοί φορείς,  "δεν ακούνε, δεν βλέπουν" για την εξαπάτηση καταναλωτών και παραγωγών όταν επιτρέπουν την παραπληροφόρηση, πότε με το "τ" (τύπο) δηλαδή Κόνιτσας και πότε χωρίς καν αυτή τη μικρή "διαφορά". 

Η απαξίωση του τοπικού αυτού προϊόντος χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε και για αυτό έμειναν ελάχιστοι παραγωγοί στον κάμπο της Κόνιτσας. Στο τέλος  θα μείνουν τα ωραία λόγια και οι αναμνήσεις για το "κάποτε" νόστιμο και μοναδικό πεπόνι, όπως το ίδιο συμβαίνει και για άλλα τοπικά προϊόντα, για τα οποία θα επανέλθουμε. 

Παραμεθόριος Πλαταριά και Σύβοτα;

 

Παραμεθόριος Πλαταριά και Σύβοτα;

Πρώτα ήταν το στρατόπεδο, τώρα το Τελωνείο. Δύο δημόσιες δομές- υπηρεσίες τις οποίες οι τοπικές αρχές συνδέουν με την ανάπτυξη της Θεσπρωτικής παραμεθορίου. Μέχρι ενός βαθμού,  αναμενόμενες οι απόψεις τους. Μέχρι ενός σημείου όμως. Γιατί η πραγματική ανάπτυξη έρχεται από τις επενδύσεις και επενδύσεις στην περιοχή Φιλιατών και Παραμυθιάς ούτε γίνονται, ούτε πρόκειται να γίνουν, όσο οι αναπτυξιακοί νόμοι εφαρμόζονται οριζόντια.

Και για να το πω με παράδειγμα: Ο σημερινός δίνει επιδότηση μέχρι 75% σε επενδύσεις της παραμεθόριας περιοχής, η οποία όμως έχει οριστεί σε βάθος μέχρι 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Αυτό ισχύει για όλη την Ελλάδα, μόνο που  για τη Θεσπρωτία αυτό είναι ένα αντικίνητρο. Γιατί στα Ιωάννινα, τα 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα μπορεί να φτάνουν στην Κόνιτσα, στο Καλπάκι, στα σύνορα Ιωαννίνων- Θεσπρωτίας. Στη Θεσπρωτία όμως φθάνει μέχρι Πλαταριά και τις παρυφές των Συβότων. Άρα ποιος τρελάθηκε να χτίσει μια μονάδα στους Φιλιάτες, όταν μπορεί να το κάνει δίπλα από την Ηγουμενίτσα; Οπότε μηδέν στο πηλίκο. Εδώ έρχεται η ευθύνη των τοπικών αρχών που το άφησαν να περάσει στο νόμο,  ποτέ όμως δεν είναι αργά, για να ζητήσοηυν 
τροποποίηση, ώστε τα αυξημένα κίνητρα να αφορούν πραγματικά παραμεθόριες περιοχές και να εξαιρούνται αστικές περιοχές ή αναπτυγμένες περιοχές. Διαφορετικά … κουρούνες και αγριογούρουνα θα υπάρχουν μόνο σε λίγα χρόνια σε Φιλιάτες και σε χωριά της Παραμυθιάς.

Αν. Κέζογλου