"Πατέρα κάτσε φρόνιμα..." τραγουδούσε ο αείμνηστος Γιώργος Ζαμπέτας. Ατύχησε γιατί έζησε σε μια άλλη περίοδο, όταν οι πρώην πρωθυπουργοί δεν σκέπτονταν πως θα κάνουν το "βίο- αβίωτο" των διαδόχων τους. Γιώργος Παπανδρέου, Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς, Αλέξης Τσίπρας. Και οι τέσσερις αποχώρησαν οικειοθελώς -μετά από ήττες βέβαια- από τις ηγεσίες των κομμάτων τους, αλλά αργότερα το ξανασκέφτηκαν, το μετά- νοιώσαν και άρχισαν το υπόγειο "ροκάνισμα". Εξαίρεση ο μακαρίτης Κώστας Σημίτης.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ίδρυσε και κόμμα, που πήγε άπατο. Ο Κώστας Καραμανλής, αφού για 14 χρόνια παρέμεινε αμίλητος στη Βουλή, είπε τώρα να αρχίσει να τα λέει μαζεμένα, μεταφέροντας άγχος στον νυν Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκης. Ο Αντώνης Σαμαράς ξαναθυμήθηκε ότι κάποτε ήταν νέος (1993) και σκέφτηκε να ξανακάνει κόμμα. Ο δε Τσίπρας αφού παρέδωσε το ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο και αποδιάλυσε με τις επιλογές του, τώρα ανακάλυψε ότι του λείπει η ενεργός πολιτική!!! και το λέει αυτός ένας ενεργός πολιτικός- όντας βουλευτής- που είναι ωσεί παρών στη Βουλή! Ο ορισμός της αλαζονείας: Ή αρχηγός, ή τίποτε...