Τσίπρας, ο "Έλληνάρας" που κρύβουμε μέσα μας

Αλέκος Παπαναστασίου 

 Πηγή: Protagon.gr

 Στις 2 Μαΐου 2023 στο πλατό του ΣΚΑΪ, και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στην εκπομπή «Αταίριαστοι», 19 ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου, έλαβε χώρα ο παρακάτω διάλογος:

 Δημοσιογράφος: «Κάποιοι λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Τσίπρας». Αλ. Τσίπρας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακριά. Αρα, κάποια στιγμή θα έρθει και η ώρα να δούμε πώς είναι η σκορδαλιά δίχως σκόρδο». Ο κ. Τσίπρας αναφερόταν προφανώς στο ενδεχόμενο εκλογικής νίκης (που δεν ήρθε) στις 21/5/2023 και σε μια μακρινή αποστράτευση, πιθανότατα έπειτα από μια ακόμη πρωθυπουργική θητεία. Κανείς δεν φανταζόταν εκείνη τη στιγμή –και καμία δημοσκόπηση δεν προέβλεπε– το 20% του ΣΥΡΙΖΑ στην εθνική κάλπη του Μαΐου, το 17,8% που ακολούθησε τον Ιούνιο και την παραίτηση του κ. Τσίπρα στις 29/6 από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.  

Η φράση όμως έμεινε ως ένα ασυνήθιστο δείγμα πολιτικής αυτοπεποίθησης, πολύ πέρα από τα συμβατικά δεσμά και τους περιορισμούς της μετριοπάθειας και της σεμνότητας. Γιατί το «σκορδαλιά δίχως σκόρδο» σήμαινε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ίδιο τον κ. Τσίπρα θα ήταν ένα κόμμα χωρίς ουσία και χωρίς περιεχόμενο. Ένα κουφάρι. 

Και η ρήση επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά – το αν πολλοί χρεώνουν στον ίδιο τον κ. Τσίπρα τον καταποντισμό του κόμματος με την παρασκηνιακή στήριξη στον κ. Κασσελάκη, την αυταρχική του καθαίρεση και τόσα άλλα, δεν ακυρώνει τίποτα. Δυόμισι χρόνια μετά, η ιδιότυπη αυτοθωράκιση που είδαν κάποιοι σχολιαστές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόσφατη πνευματική κατάθεση του κ. Τσίπρα, το πολυσυζητημένο βιβλίο «Ιθάκη», έχει και αυτή ενδιαφέρον. Γιατί περνάει μέσα από βολές, άμεσες ή έμμεσες (ενίοτε ειρωνικές ή απαξιωτικές), για βασικούς υπουργούς την περίοδο της διακυβέρνησής του. Γιάνης Βαρουφάκης, Νίκος Παππάς, Εφη Αχτσιόγλου, Αλέξης Χαρίτσης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Κώστας Ησυχος, Νάντια Βαλαβάνη. Οπως και για την επιλογή που έκανε ο κ. Τσίπρας για την προεδρία της Βουλής: τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

 Οι ίδιοι παρατηρητές είδαν στην κριτική προς τους πρώην συνεργάτες του στοιχεία που «κουμπώνουν» με εκείνη τη δήλωση για τη «σκορδαλιά δίχως σκόρδο» τού 2023. Και λένε ότι αναγνώρισαν ένα χαρακτηριστικό του κ. Τσίπρα που το συναντάμε και στην κοινωνική μας ζωή. Κάποιοι πιο αυστηροί τολμούν έναν πιο προωθημένο και σίγουρα αμφιλεγόμενο παραλληλισμό με μια φιγούρα που συναντάται συχνά στην ελληνική κοινωνική ψυχολογία: τον ανθρωπότυπο του «Ελληνάρα».

Ξανακέρδισε η ... Αντιπολίτευση!

 Εκτός προγράμματος SAFE η Τουρκία. Άλλη μια επιτυχία της Αντιπολίτευσης που είχε ανέβει στα "κάγκελα" κατηγορώντας την ελληνική κυβέρνηση για υποχωρητικότητα. 

Καπετάνιος σε σάπιο καράβι

Μια πολύ χαριτωμένη σούμα

Δημήτρης Καμπουράκης

 liberal.gr

Πρώτο, μόλις έβαλε τον Βαρουφάκη υπουργό οικονομικών, κατάλαβε ότι ο άνθρωπος δεν κάνει. Δεν τον έδιωξε όμως αμέσως, παρά την κρισιμότητα των στιγμών. Δεύτερο, πολύ γρήγορα αντιλήφθηκε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, χρησιμοποιούσε την Προεδρεία της Βουλής για να παίζει το παιχνίδι της υπέρ της δραχμής. Δεν την άλλαξε, αλλά ούτε και έκανε τίποτα για να την περιορίσει.

Τρίτο, ο Πάνος Καμένος έγινε ο μονάκριβος κυβερνητικός του εταίρος τον Ιανουάριο του 2015, γιατί πήγε νωρίτερα στο ραντεβού από τον Σταύρο Θεοδωράκη και γιατί ανέβηκε τους ορόφους με το ασανσέρ. Το γράφει, μη έχοντας κανέναν ενδοιασμό να μας ταΐζει τέτοια φούμαρα. Τέταρτο, ο Πάνος ξανάγινε κυβερνητικός του εταίρος και μετά τις δεύτερες εκλογές, διότι την ώρα των πανηγυρισμών τον αιφνιδίασε ανεβαίνοντας στην εξέδρα και αγκαλιάζοντας τον. Το γράφει και αυτό, δίχως να νιώθει ένα τόσο δα συναίσθημα ντροπής.

Πέμπτο, ξέρει ότι το παρατράβηξε με τις προσωπικές επιθέσεις εναντίον της Μαρέβας, αλλά δεν φταίει αυτός διότι ήταν η απάντηση του στην τοξικότητα της πολιτικής της ΝΔ. Και εκείνος, άβγαλτος και άμαθος στην τοξικότητα όπως ήταν, παρασύρθηκε ο καημένος. Έκτο, στην Novartis, πάλι άμαθος και αδιάβαστος πιάστηκε. Και εκεί τον παρέσυραν οι συνεργάτες του.

Έβδομο, και στο Μάτι παγιδεύτηκε από τους ασυντόνιστους και ατζαμήδες υπουργούς του. Τι να έκανε κι αυτός μέσα σε τέτοιο μπάχαλο; Τα νύχια του θα μύριζε για να μάθει ότι υπάρχουν νεκροί; Ας το ήξερε όλη η υπόλοιπη χώρα, τώρα μιλάμε για εκείνον. Όγδοο, δεν φταίει αυτός που πριμοδότησε τον Κασσελάκη να γίνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, φταίει η Αχτσιόγλου που της πρόσφερε την αρχηγία στο πιάτο και εκείνη τον έφτυσε.

Ένατο, μετά το 13-0, είχε άποψη ότι ο Νίκος Παπάς δεν έπρεπε να ναι υποψήφιος, αλλά ο Νίκος δεν προσφέρθηκε να αποχωρήσει, ο Αλέξης δεν του το είπε και τελικά τους έφαγε η σιωπή. Όπερ, δεν υπήρξε λάθος στο συγκεκριμένο, μόνο αμηχανία. Δέκατο, τον Πολάκη ήθελε να τον διώξει για δέκα διαφορετικούς λόγους, αλλά τον είχε πάντα δίπλα του διότι πιεζόταν από τη βάση και από τις τάσεις. Οπότε τον είχε αμολητό να κάνει ζημιές στο κόμμα και στον ίδιον καθημερινά.

Ενδέκατο, ο Λαφαζάνης του έλεγε να καταλάβουν την Τράπεζα της Ελλάδας και εκείνος αμφέβαλε αν ο υπουργός του έχει την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα. Αλλά τον κρατούσε στο υπουργείο του. Δωδέκατο, ο Κατρούγκαλος τον κατέστρεψε με την προεκλογική του γκάφα γα αύξηση εισφορών, αλλά δεν του κάκιωσε διότι ήδη το καράβι ήταν στη σάθρο. Και ποιος ηγείτο του σαθρού καραβιού;

Φτάνει ως εδώ, ας μην φτάσω στο είκοσι τέσσερα. Απλώς αναρωτιέμαι αν ένας τύπος που κουβαλά στην πλάτη του όλα τα παραπάνω, έχει τα προσόντα να θεωρείται ηγέτης. Εμένα για πολιτικό άθυρμα μου μοιάζει…

 

Αλέξη, επί 54 μήνες ποιος ήταν πρωθυπουργός;

Σάκης Μουμτζής

 liberal.gr

Όποιος διαβάζει τα εκτεταμένα αποσπάσματα της «Ιθάκης» αναρωτιέται μήπως ο συγγραφέας του βιβλίου ήταν κάποιος παρατηρητής των γεγονότων ή έστω κάποιος σχολιαστής. Αυτήν την εντύπωση αποκομίζει από την ανάγνωση των δημοσιευμένων αποσπασμάτων. Μαθαίνει για το Βαρουφάκη που ήθελε να δοκιμάσει στην πράξη τις θεωρίες του, δηλαδή στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών, για τις αμετροέπειες του Πολάκη, για το πώς στήθηκε η σκευωρία Νοβάρτις, για τις υπερβολές που παρατηρήθηκαν στη διαδικασία της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών, μαθαίνει μέχρι και για τις ευθύνες του… Μητσοτάκη που ο επικοινωνιακός υπόκοσμος του ΣΥΡΙΖΑ είχε στοχοποιήσει τη σύζυγό του Μαρέβα. 

Όταν ο αναγνώστης όλων αυτών διαβάσει το όνομα του συγγραφέα είτε θα εξοργιστεί γιατί ο Α. Τσίπρας, υποτιμά τη νοημοσύνη του είτε θα ξεκαρδιστεί στα γέλια για τον χοντροκομμένο τρόπο που επιζητεί την άφεση των αμαρτιών του. Τα φορτώνει όλα στους συνεργάτες του και αυτός νομίζει πως θα κριθεί ως ο «υπεράνω». Θέλει να ξεχάσουμε πως όταν ξετυλίγονταν όλα αυτά τα γεγονότα στα οποία πρωταγωνιστούσαν οι στενοί συνεργάτες του αυτός ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας. Και σε αυτή τη θέση παρέμεινε για 54 ολόκληρους μήνες. 

Δεν γίνεται όλα αυτά τα κραυγαλέα που καταγγέλλει σήμερα - διότι ο λόγος του είναι καταγγελτικός - τότε να μην τα έβλεπε! Προφανώς τα έβλεπε, αλλά τον εξυπηρετούσαν. Όπως τον εξυπηρετεί και η σημερινή αποστασιοποίησή του από τα πεπραγμένα των υπουργών του. 

Το στυλ του Α. Τσίπρα είναι περίπου αυτό: ήμουν νέος και άπειρος, παραπλανήθηκα, εξαπατήθηκα, έκανα λάθη. Αλλά οι ευθύνες οι δικές μου τελειώνουν στις σελίδες της «Ιθάκης». Εκεί εξαγνίζομαι και επανέρχομαι καθαρός από αμαρτίες. Οι άλλοι, ο Βαρουφάκης, η Ζωή, ο Χαρίτσης και η Αχτσιόγλου, ο Λαφαζάνης και ο Πολάκης, ας ριχθούν στο πυρ των εξώτερον. Κάπως έτσι σχεδίασε αυτός και οι συνεργάτες του το rebranding. 

Πιθανόν όλοι αυτοί να πιστεύουν πως με μια επικοινωνιακή καταιγίδα η ανάνηψη του Α. Τσίπρα θα επιτευχθεί. Αναμφίβολα το βιβλίο θα γνωρίσει μια εκδοτική επιτυχία. Αλλά αυτό πρωτίστως αφορά τον εκδοτικό οίκο. Η πολιτική ανάκαμψη του πρώην πρωθυπουργού μέσω της «Ιθάκης» είναι αμφίβολη, υπό την έννοια πως δεν τον ενδιαφέρει απλώς να μαζέψει τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Θέλει να πετύχει κάτι μεγαλύτερο και αυτό δεν επιτυγχάνεται με την έκδοση βιβλίων. Χρειάζονται πολιτικές θέσεις συγκεκριμένες και σαφείς για τα τρέχοντα ζητήματα - εθνικά θέματα, οικονομία, Παιδεία, Υγεία, κ.λπ. - καθώς και πολιτικό προσωπικό που θα μεταφέρει στους πολίτες αυτές τις θέσεις. 

Το να καταγγέλλεις το Βαρουφάκη για τα κουπόνια, τον Πολάκη για τον εμπρηστικό λόγο του - εσύ ωρυόσουν πως «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» - και να ειρωνεύεσαι τον Κασσελάκη, που προώθησαν δικοί σου στενοί συνεργάτες, είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να μιλήσεις για τα ενεργειακά ζητήματα, για τις επενδύσεις, για τους θεσμούς και την ακρίβεια, χωρίς να αναμασάς την φθαρμένη κασέτα της Αριστεράς... 

Επιγραμματικά, συμπερασματικά και πολύ σοβαρά : ήταν όλοι τους άχρηστοι! Ποιος ανόητος τους έκανε υπουργούς; 

Καθαρίστηκαν οι προτομές, μένει ο υπόλοιπος χώρος

 Μετά από πολλές διαμαρτυρίες οι προτομές στο Άλσος καθαρίστηκαν από τα συνθήματα οπαδών του ΠΑΣ Γιάννινα. Αυτό είναι θετικό και θα πρέπει να μην δοθεί σε κανέναν η δυνατότητα να επαναλάβει το βάψιμο. Όμως η δουλειά έμεινε μισή γιατί στον υπόλοιπο χώρο παραμένουν τα συνθήματα και  η εικόνα δεν τιμά κανέναν.

H πλύση εγκεφάλων κάποτε πρέπει να τελειώσει

 

Η πλύση εγκεφάλων κάποτε πρέπει να τελειώσει*

Κ. Στούπας

Πριν από λίγες μέρες έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Άρη Βελουχιώτη στην ομώνυμη πλατεία της Πετρούπολης, όπως ανέφερε ο Ριζοσπάστης, με πρωτοβουλία της ΤΟ Δυτικών Συνοικιών της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

«Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες που οδήγησαν σε αναμόρφωση του αρχικού προγράμματος της εκδήλωσης, δεκάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος τίμησαν τον Θανάση Κλάρα, τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, ύψωσαν τις γροθιές τους και ένωσαν τη φωνή τους τραγουδώντας τη “Διεθνή”, δίνοντας υπόσχεση αγώνα “για να σπάσουμε τα δεσμά μας, για να πάψει πια η σκλαβιά”», έγραψε ο Ριζοσπάστης.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε αντιπροσωπεία του ΠΓ, με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος έκανε και τα αποκαλυπτήρια της προτομής.Αν κατάλαβα καλά, κάθε κόμμα που ελέγχει έναν Δήμο μπορεί να στήνει προτομές και να ονομάζει πλατείες κατά βούληση. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποτε ένα κόμμα όπως η Χρυσή Αυγή κέρδιζε έναν Δήμο, θα μπορούσε να στήσει αγκυλωτούς σταυρούς και προτομές Ναζί που ξεκλήρισαν ελληνικές πόλεις και χωριά;

Υπάρχει ένας μύθος που επέβαλε η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, μέσω της πλύσης εγκεφάλου των νέων στη μεταπολίτευση: η μονοπώληση της Εθνικής Αντίστασης από την Αριστερά.

Η αλήθεια είναι ότι η Αριστερά, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, κατάφερε να συγκροτήσει τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη ανταρτών — κυρίως επειδή το ΚΚ διέθετε ήδη έναν οργανωμένο παράνομο κομματικό μηχανισμό πριν από την Κατοχή. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις κατέφυγαν στη Μέση Ανατολή, ο μοναδικός συγκροτημένος μηχανισμός που απέμενε εντός της χώρας ήταν εκείνος της Αριστεράς.

Μετά την εισβολή της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, το ΚΚΕ βρέθηκε απέναντι στα στρατεύματα κατοχής και έθεσε τον μηχανισμό του στην υπηρεσία του γενικότερου σχεδίου της Αριστεράς: την κατάληψη της εξουσίας με πραξικοπηματικό τρόπο και την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής δικτατορίας.

Ως προκάλυμμα τέθηκε η δημιουργία ένοπλης αντίστασης κατά των κατακτητών. Ο πραγματικός στόχος, ωστόσο, ήταν διττός:

α) η παρενόχληση των Γερμανών στην Ελλάδα προς ανακούφιση της πίεσης στο Ανατολικό Μέτωπο, και

β) η εκμετάλλευση του κενού εξουσίας που δημιούργησε η Κατοχή, ώστε να διαμορφωθεί μια στρατιωτική δύναμη ικανή να καταλάβει την εξουσία μετά την αποχώρηση των Γερμανών.

Για τον λόγο αυτό, η βασική προτεραιότητα του ΕΛΑΣ ήταν η εξάλειψη όλων των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων που δεν βρίσκονταν υπό τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο του ΚΚΕ.

Χαρακτηριστική περίπτωση υπήρξε εκείνη του συνταγματάρχη Δημήτριου Ψαρρού.

Ο Ψαρρός ήταν δημοκρατικός – φιλελεύθερος αξιωματικός, με ισχυρή πίστη στη νομιμότητα, τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Το 5/42 Σύνταγμά του, που ανήκε στην ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση), δεν είχε ούτε κομμουνιστικό ούτε φιλομοναρχικό χαρακτήρα· προσπαθούσε να διατηρήσει ανεξάρτητη στάση.

Για τον ΕΛΑΣ, που εκείνη την περίοδο επιδίωκε την απόλυτη κυριαρχία στο αντάρτικο και, έμμεσα, τη μεταπολεμική εξουσία, η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου, πειθαρχημένου και λαοφιλούς στρατιωτικού σχηματισμού θεωρούνταν απειλή.

Την άνοιξη του 1944, ο ΕΛΑΣ ξεκίνησε επιχειρήσεις εναντίον όλων των μη ελεγχόμενων σχηματισμών — αρχικά του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο και στη συνέχεια της ΕΚΚΑ στη Στερεά Ελλάδα. Το 5/42 Σύνταγμα περικυκλώθηκε κοντά στη Στρώμη Φωκίδας. Ακολούθησαν μάχες και, τελικά, η σύλληψη του Ψαρρού και πολλών αξιωματικών του.

Στις 17 Απριλίου 1944, ο Ψαρρός εκτελέστηκε εν ψυχρώ. Την ίδια τύχη είχαν και πολλοί συμπολεμιστές του.

Με την εκκαθάριση των μη κομμουνιστικών αντιστασιακών οργανώσεων, το ΚΚΕ προετοίμαζε την κατάληψη της εξουσίας δια της βίας και ενάντια στη βούληση της πλειονότητας των Ελλήνων. Λίγους μήνες αργότερα, με τα Δεκεμβριανά, επιχείρησε την κατάληψη της Αθήνας, αλλά βρήκε σθεναρή αντίσταση και κατατροπώθηκε.

Αυτό που η Αριστερά τιμά ως «Εθνική Αντίσταση» ήταν, στην πραγματικότητα, το αποτυχημένο εγχείρημα πραξικοπηματικής κατάληψης της εξουσίας.

Η πλύση εγκεφάλων κάποτε πρέπει να τελειώσει.
* Από το Liberal.gr

Διαιωνίζεται η κατάσταση

 

Νέες διαμαρτυρίες για την ελεύθερη- σχεδόν- κίνηση οχημάτων προς την Ιερά Μονή Στομίου. Και έχουν απόλυτα δίκιο γιατί όλα γίνονται κάτω ή και μπροστά στα μάτια των αρχών. Το πρόβλημα δεν είναι η τοποθέτηση μπάρας, αλλά η αδιαφορία των αρχών να επιβάλλουν το Νόμο. Και όταν λέμε αρχές τη διαχείριση της περιοχής έχουν ο ΟΦΥΠΕΚΑ και το Δασαρχείο. Για την αστυνόμευση δε η Αστυνομία.  Οι ευθύνες που επιχειρούν να τις μετακυλήσουν σε Δήμο και Περιφέρεια εξυπηρετούν και πολιτικές στόχευσης. Γιατί άλλο είναι να συνδράμουν Δήμος και Περιφέρεια και άλλο να τους επιρρίπτονται ευθύνες για την κατάσταση που διαιωνίζεται.

Καταιγίδα ΠΑΣ "έπνιξε" τον ΠΑΟΚ

Με μια εντυπωσιακή εμφάνιση στο 3ο δεκάλεπτο η γυναικεία ομάδα μπάσκετ του ΠΑΣ Γιάννινα συνέτριψε σήμερα το μεσημέρι τον ΠΑΟΚ με 94-67   για το πρωτάθλημα της Α΄  Εθνικής.

Περί θεσμικών ρόλων....

"Πυρά" από τους επικριτές του Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλεξ. Καχριμάνη δέχεται ο Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου- Δυτικής Μακεδονίας κ. Σάββας επειδή σε τηλεοπτική του συνέντευξη είπε ότι παρά τον πειθαρχικό έλεγχο που του ασκείται μετά το πόρισμα της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας εκτελεί το θεσμικό του ρόλο. Ήταν μια αυτονόητη και απόλυτα θεσμική απάντηση, η οποία πρέπει να διαχωριστεί από τις τοποθετήσεις του Περιφερειάρχη για εξωθεσμικά ζητήματα, όπως αυτό των επαγγελματικών δραστηριοτήτων της οικογένειάς του. Εκεί ακόμη και οι πιο πιστοί οπαδοί του, παραδέχονται ότι τα μπερδεύει και τα χειροτερεύει κάθε φορά που στο δημόσιο λόγο υπερασπίζεται την οικογένεια. Θεσμός η Αυτοδιοίκηση, θεσμός (με την ευρεία έννοια) η οικογένεια, αλλά δεν τέμνονται.

Τότε σιωπούσε, τώρα λαλίστατος!!!

Αναρωτήθηκα

Δημήτρης Καμπουράκης (Από το Liberal.gr)

 Άκουσα χθες με προσοχή τον Κώστα Καραμανλή. Και μοιραίως, αναρωτήθηκα. Καμιά «κρίση απαξίωσης» δεν είχε δει όταν κάποια ελληνική κυβέρνηση, έκανε ένα δημοψήφισμα που έμοιαζε με εθνική ζαριά κι ύστερα πήρε το αποτέλεσμα του και το ‘φερε τούμπα με ξεδιάντροπο τρόπο; Διότι τότε δεν μίλησε.

Καμιά «κρίση απονομιμοποίησης, αμφισβήτησης και απόρριψης του θεσμικού πλαισίου» δεν είχε δει, όταν ενοχοποιούνταν δυο πρώην πρωθυπουργοί κι άλλα οκτώ πολιτικά στελέχη της αντιπολίτευσης, (ανάμεσά τους κι αυτός που χαιρετούσε χθες), με την χυδαία επιστράτευση δυο δωροδοκημένων κουκουλοφόρων μαρτύρων; Διότι και τότε δεν θυμάμαι να μίλησε.

Την «αμφισβήτηση του κύρους και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης» την βλέπει μόνο εσχάτως ή μήπως την είχε διαπιστώσει και όταν ένας πρώην πρωθυπουργός διόριζε επικεφαλής του νομικού του γραφείου, μια ξανθομαλλούσα πρόεδρο του Αρείου Πάγου την επόμενη μέρα της συνταξιοδότησης της; Διότι δεν θυμάμαι κάποια αντίδραση του τότε.

Την πιθανότητα «μείζονος εθνικής κρίσης» (δηλαδή να μας φάνε οι Τούρκοι) τώρα την διαπιστώνει ή την είχε αντιληφθεί και προ- δεκαετίας, όταν ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ παρακαλούσε Λάτσηδες και Βαρδινογιάννηδες να δωρίσουν στο στράτευμα λίγα βυτιοφόρα βενζίνη, ώστε να κινηθούν τα άρματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου; Διότι δεν μου ‘ρχεται κατά νου κάποια παρέμβαση του, τότε που ήμασταν κυριολεκτικά ξεβράκωτοι απέναντι στους εχθρούς.

Την «χειραγώγηση των ευαίσθητων θεσμών και την υποβάθμιση του Κοινοβουλίου» τώρα την διαπίστωσε ή την είχε ψυλλιαστεί από τον καιρό που το Κοινοβούλιο ήταν περικυκλωμένο από κρεμάλες και οι τροϊκάνοι μόνο που δεν χαστούκιζαν τους Έλληνες υπουργούς; Διότι σε κείνους τους σκληρούς καιρούς, για τους οποίους ο ίδιος (για να το γράψω κομψά) δεν ήταν άμοιρος ευθυνών, είχε πάθει αφωνία.

Να μην συνεχίσω τον στενάχωρο κατάλογο Καραμανλικών πεπραγμένων και μη πεπραγμένων. Απλώς, υποθέτω ότι πολιτικές προσωπικότητες αυτού του βεληνεκούς, όταν βλέπουν ότι κινδυνεύει τόσο πολύ η ίδια η χώρα τους, δεν επιτρέπεται να μένουν αμέτοχοι.

Ας ρίξει τον Κυριάκο, όπως έκαναν οι Συριζαίοι με τον Κασσελάκη. Ή ας φτιάξει ένα δικό του κόμμα, όπως ετοιμάζονται να κάνουν ο Σαμαράς και ο Τσίπρας. Ή ας προτείνει ευθέως κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Σε τέτοιες οριακές για το έθνος στιγμές, αυτό επιτάσσει το πατριωτικό, πολιτικό, λαϊκό και παραταξιακό του καθήκον.

Κι αν φοβάται ότι αύριο οι Τούρκοι θα μας κάνουν ντου, λόγω της αποσάθρωσης του εσωτερικού μετώπου που έφερε ο Κυριάκος, ας κάνει ό,τι μπορεί για να μας διασώσει. Ας πάρει σήμερα κιόλας τους ξένους ηγέτες χρησιμοποιώντας το τεράστιο διεθνές του κύρος ή ας τηλεφωνήσει στον κουμπάρο του τον Ερντογάν, για να τον συγκρατήσει.